ปี 2556 นี้ ถือเป็นช่วงเวลาที่สำคัญมากที่สุดช่วงหนึ่งของภูมิภาคเอเชียตะวันออก จากการที่ประเทศหลักในภูมิภาค ล้วนมีการผลัดเปลี่ยนผู้นำในการบริหาร ประเทศกันอย่างพร้อมเพรียงในเวลาอันใกล้เคียงกัน เริ่มตั้งแต่ประเทศญี่ปุ่นที่นายชินโซ อาเบะ ผู้นำแนวชาตินิยม ได้กลับมาดำรงตำแหน่งนายกรัฐมนตรีอีกครั้ง หลังการได้รับชัยชนะในการเลือกตั้งของพรรคเสรีประชาธิปไตย(LDP) เมื่อปลายปีที่แล้ว  ในเกาหลีใต้ นางปาร์ก กึน เฮ บุตรีของอดีตประธานาธิบดีจอมเผด็จการปาร์ก จุง ฮี ได้รับการเลือกตั้งขึ้นดำรงตำแหน่งประธานาธิบดีในเดือนกุมภาพันธ์นี้  ในขณะที่จีนก็จะมีการเปลี่ยนถ่ายอำนาจจากประธานาธิบดีหู จิ่น เทา มาสู่รองประธานาธิบดีสี จิ้น ผิง ในเดือนมีนาคมนี้  นอกจากนั้น ที่เกาหลีเหนือเอง ก็เพิ่งมีการเปลี่ยนผู้นำเป็นนายคิม จอง อึน ได้เพียงปีเดียว หลังจากการถึงแก่อสัญกรรมของนายคิม จอง อิล ผู้บิดา 
และการผลัดเปลี่ยนผู้นำของญี่ปุ่น ได้มีการคาดการณ์กันว่าเมื่อนายชินโซะ  อาเบะเข้ารับตำแหน่งในครั้งนี้นั้น จะทำให้ความสัมพันธ์ระหว่างญี่ปุ่นกับจีนเกิดความ ตรึงเครียดขึ้นมาอีกครั้งเนื่องจากบุคลิกขอนายกรัฐมนตรีญี่ปุ่นคนปัจจุบันค่อนข้างแข็งกร้าวและไม่ยอมอ่อนข้อให้กับจีนมากนัก กอปรกับการสนับสนุนจากสหรัฐอเมริกา ในการสกัดกั้นอิทธิพลจีนให้อยู่ในวงจำกัด
          การเปลี่ยนแปลงผู้นำในเวลาอันใกล้เคียงกันเช่นนี้ นับเป็นเหตุการณ์ที่ไม่เคยปรากฏมาก่อน ยิ่งในเอเชียตะวันออกซึ่งถือเป็นภูมิภาคที่มีพลวัตสูงทั้งทางเศรษฐกิจ และการเมือง และที่สำคัญเป็นบริเวณที่ยังคงมีประเด็นความขัดแย้งคุกรุ่นอยู่ระหว่างจีน ญี่ปุ่น เกาหลีใต้ และเกาหลีเหนือ ทั้งในประเด็นข้อพิพาทดินแดน ประเด็นประวัติศาสตร์ในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง การแข่งขันกันเป็นผู้นำในภูมิภาคทั้งด้านการเมืองและเศรษฐกิจ  ยิ่งการที่ญี่ปุ่นได้ผู้นำที่มีหัวชาตินิยม ทำให้นักสังเกตการณ์เกิดความหวั่นวิตกว่า สถานการณ์ในเอเชียตะวันออกจะมีความตึงเครียดมากขึ้น และอาจส่งผลต่อเสถียรภาพและความมั่นคงในภูมิภาค  ในส่วนของจีน การผงาดขึ้นเป็นมหาอำนาจมากขึ้นเรื่อยๆ ทั้งด้านเศรษฐกิจและการเมืองระหว่างประเทศ ย่อมเป็นที่จับตาว่า พญามังกรจะมีทีท่าอย่างไรภายในผู้นำใหม่  ในขณะที่เกาหลีใต้เอง ในยุคผู้นำหญิงคนแรก ก็เป็นประเทศที่น่าจับตาในฐานะตัวแปรสำคัญในความสัมพันธ์ในภูมิภาค โดยเฉพาะกับเกาหลีเหนือ